Afscheid nemen bestaat niet

Gistermorgen ging Jan Fokke voor de laatste maal duiken want de groep ging nog één keer en hij kon ook weer mee. Voor de meeste duikers uit Nederland is dit ultieme plaats om hun hobby uit te oefenen. Hij vond het wel wat sneu voor Martin maar die vond dat als je hier bent je optimaal gebruik moet maken van de mogelijkheden. Zo vaak zullen we hier niet meer komen dus als je de kans krijgt moet je die zeker niet laten liggen. Martin ging met de bus naar Victoria voor een laatste ronde door de stad. Er lag weer een cruiseschip in de haven en je kon dus over de koppen lopen. Het leek een beetje op Kinderdijk en de Zaanse Schans, honderden Japanners met die hun IPad in de lucht foto’s liepen te maken van alle bezienswaardigheden. Op de markt viel de drukte leuze mee want na een paar snelle foto’s verdwenen ze weer de stad in. De meeste kruisvaarders zijn niet geïnteresseerd in verse groente en fruit en al zeker niet in verse vis want dat kunnen ze op de boot wel krijgen in gebakken vorm of als sushi (hahaha). De souvenir winkels puilden wel aan alle kanten uit want je moet naast de foto’s thuis toch ook kunnen laten zien dat je hier geweest bent. Met tassen vol prullaria lopen ze door de stad en waarschijnlijk hadden ze op de boot gezegd dat je voor de lokale valuta meer waar voor je geld kreeg want de rijen voor de pinautomaten waren ongeveer net zo lang als voor Madame Tussauds of het Anne Frank Huis.

Toen Martin langs de haven liep trof hij bij de Marine Charter 2 bekenden van North Island die op de boot zaten te wachten om terug te gaan naar het eiland. Als eilanders onder elkaar heb je een speciale band dus moest hij aanschuiven voor een praatje en een biertje. Gosip was met een vriend een dag voor wij van het eiland vertrokken naar Mahé gegaan omdat zijn vader was overleden. Die was al een tijd ziek geweest en hij vond het wel verdrietig maar was ook wel blij dat het niet nog langer had geduurd. Na een half uurtje kwam de boot en met de belofte dat ze iedereen op het eiland de groeten zouden doen vertrokken ze naar hun eiland. Het was intussen nog drukker geworden in de stad en de busrit naar het appartement wat normaal een kwartiertje is duurde nu bijna een uur.

Bij het appartement bleek dat Jan Fokke ook net terug was van zijn duiksessie, wat vroeger dan de vorige dagen maar hij was toch weer 2 keer een uur onder water geweest. Na een verfrissende douche en een bakje koffie hebben we ons kasboek opgemaakt en gekeken hoeveel Rupees we nog hadden, die moeten we hier opmaken of inwisselen want in Nederland is vast geen bank waar ze die willen hebben. We hadden nog net genoeg voor de taxi donderdagochtend en voor de laatste boodschappen bij Mike’s Store. De avond hebben we voor het grootste deel gebruikt voor het doorspitten van de duizenden foto’s die we hier hebben gemaakt en de leukste geselecteerd voor bij het laatste verslag op dit eiland. Ook hebben we nog geprobeerd een filmpje klaar te zetten maar dat ging niet lukken. We zullen proberen om via een omweg toch nog wat bewegende beelden van onderwater te plaatsen.

visfilmpje

Toch gelukt (hahaha).

Vanmorgen werden we weer wreed uit onze slaap gestoord door de gekko, we hebben ons nog maar eens lekker omgedraaid en gewacht tot het wekkertje ging. Er stond niet op ons programma en wilden deze laatste dag op ons gemakje de laatste dingen afhandelen. Na het ontbijt eerst Cecile, de eigenaresse van deze appartementen, gevraagd Gaetan te regelen voor het vervoer naar het vliegveld. Morgenochtend om 7:00 uur pikt hij ons op en als het niet al te druk is onderweg zijn we voor 8:00 uur daar en mooi op tijd om in te checken. Daarna onze schulden voor de gebruikte maaltijden in het restaurant afgelost en de eerste spullen klaargelegd om in de koffer te doen. Na een kopje koffie zijn we voor de laatste keer naar het strand gegaan om in de schaduw lekker uit te waaien. In de verte zie je Silhouette en North Island liggen en dan vragen wij ons nog steeds af wat de vrouwen op dat moment aan het doen zijn. Op het strand was ook weer een klasje van de internationale school die gewapend met pen en papier allerlei dingen onderzoeken. Waarschijnlijk staat dit in het lesprogramma want regelmatig struinen klasjes langs het strand.

Vanmiddag hebben we gebruikt om ons echt klaar te maken voor vertrek. Jan Fokke zijn duikuitrusting was intussen opgedroogd en na een grondige poetsbeurt kon die als eerste in de koffer. Daarna de snorkel spullen en de rest kan er gewoon in worden gegooid want we hebben ruimte genoeg. Intussen staan de koffers klaar voor vertrek en het enige wat nog rest zijn de kleren die we morgen aan doen en een trui en de jas, die gaan in de rugzak want op Schiphol zal de temperatuur wel iets lager zijn dan de 30 graden hier (hahaha). De rest van de middag op ons terrasje gezeten en alles nog eens de revue laten passeren. We kijken weer terug op een prachtige vakantie en zijn best wel een beetje trots op alles wat we hier hebben gedaan. Dat maakt dat we hier met een voldaan gevoel gaan vertrekken en zoals Marco Borsato bezingt dat afscheid nemen niet bestaat omdat de herinneringen blijven, gaan wij terug met in gedachten alle mooie dingen die we hier hebben mogen meemaken.

Lieve mensen dit is nog niet het allerlaatste verslag want eenmaal thuis zullen we jullie laten weten hoe onze terugreis is verlopen. Wel het laatste verslag van onze reis op de Seychellen en we willen jullie enorm bedanken voor alle reacties. De site is ongeveer 3000 keer bekeken en dat maakte het voor ons een stuk gemakkelijker om daar iedere dag zo’n 2 uur mee bezig te zijn. Wij hebben er heel veel plezier aan beleeft en bleven zo ook een beetje op de hoogte van wat er in Nederland gebeurde. Wij gaan afscheid nemen van dit geweldige land met super aardige mensen. De veranderingen gaan hier wel erg snel en wij weten niet of het hier over 5 jaar nog wel zo relaxed is als nu. Het toerisme neemt heel snel toe en daardoor worden er vanuit de regering steeds meer dingen verboden en geregeld. Je kan straks niet meer zomaar langs de weg van alles verkopen en dat is juist één van de dingen die het hier zo leuk maken. Waar we ons geen zorgen over maken zijn de beide eilanden die we bezocht hebben. Daar is de tijd stil blijven staan, de mensen daar willen niet voort in de vaart de volkeren en hebben geen behoefte aan allerlei vernieuwingen. Zij zijn o zo gelukkig met wat ze hebben en met elkaar. Wij hebben daar weer heel veel vrienden gemaakt en zijn wel jaloers op hun manier van in het leven staan. Volg je hart, leef je leven en geen zorgen voor morgen. Klaarstaan voor elkaar en met elkaar lost alle problemen op. Wij gaan hier weg met dubbel gevoel, jammer dat we al die vrienden gaan verlaten maar toch ook wel weer blij dat we naar huis gaan, want “Home is where the heart is” en dat is toch bij de familie en vrienden. Dat gevoel is het best uit te drukken door het volgende lied.

Fries om utens

Nogmaals allemaal bedankt en we zien jullie snel.

Martin en Jan Fokke