Druk, druk, druk
Door: Jan Fokke en Martin
Blijf op de hoogte en volg Jan Fokke
05 Januari 2019 | Seychellen, Île du Nord
Eergisteravond dus erg laat voor ons doen. Om 20:30 uur kwam Ang langs omdat hij dacht dat er een gehandicapte groene zeeschildpad aan land zou komen. De nacht ervoor had hij een vreemd spoor gevonden en er was geen nest gemaakt. Op het strand bleek inderdaad dat ze aan het proberen was een nest te graven maar dat lukte niet omdat zij een deel van één van de achterpoten miste. Ang en Jan Fokke hebben voorzichtig geholpen een flink nest-gat te maken wat uiteindelijk lukte en na een uur begon ze eieren te leggen. Toen ze begon met het gat te dichten zijn wij nog even in het donker een stuk langs het strand gelopen en het is niet te geloven hoeveel sterren je dan ziet. In het rode licht van een speciale zaklamp ontdekten we nog een hatch (uitkomen van schildpad nest) en de drie achtergebleven kleintjes hebben we naar zee kunnen leiden. Daarom waren we pas om 23:00 uur terug en voor we onze gebruikelijke biertjes op hadden was het precies 24:00 uur en zijn we moe maar voldaan naar bed gegaan.
Toch waren we weer de normale tijd wakker en na alle dagelijkse werkzaamheden waren we om 10:00 uur klaar en konden we van onze vrije dag gaan genieten. Toen we alle vuile kleding wilden gaan wassen kwam CJ melden dat er een Hawksbill op het strand was recht voor Sunsetbar. Alles verliep volgens het boekje tot er een aantal toeristen met kleine kinderen arriveerden en ook wel een zeeschildpad van dichtbij wilden zien. De hele club wandelde regelrecht naar de bevallende Hawksbill om foto’s te gaan maken maar dat vond Ang geen goed idee en moesten we hem tegen zien te houden en uitleggen dat ze geduld moesten hebben en zo vriendelijk wilden zijn om te wachten tot het beestje terug naar zee zou gaan. Of dat ook gelukt is weten we niet want voor de schildpad terug naar zee ging zagen we honderd meter verder op het strand een andere Hawksbill uit de begroeiing komen en moesten we rennen om te kijken of deze ook was gemerkt. Dit bleek niet het geval dus moest Martin als ervaren schildpad tegenhouder het beest in bedwang houden tot Ang zijn spullen had opgehaald om hem te merken. Ze kreeg de nummers SXX 1471 en SXX 1472, omdat Ang ze de naam geeft van degene heeft meegewerkt wilde hij haar Martin noemen, maar voor een vrouwtje is dat niet zo geschikt dachten we. We hebben haar nu Marelinn genoemd dat pas beter bij haar. Nog drie te gaan en alle kleindochters zijn vernoemd (hahaha). Als alles goed gaat komt ze over twee jaar terug om opnieuw haar eieren te leggen.
We waren nog maar net thuis toen er weer een melding binnen kwam en natuurlijk bij Sunsetbar. Wij dachten dat daar wel genoeg publiek was en besloten wij om maar niet mee te gaan. Toen Ang terug was bleek dat maar goed ook want er was inderdaad veel publiek, de stoelen moesten zelfs aan de kant worden gezet. Toen het donker werd vertrokken de toeristen weer en kon de schildpad rustig worden achter gelaten dachten Ang. Om 20:00 uur werd er echter weer gebeld omdat de schildpad door alle lampen de weg was kwijtgeraakt en nu op het parkeerterrein van de bar rond kroop. Uiteindelijk is zij naar het strand getild en vond zij de weg terug naar zee weer. Al met al een druk dagje, maar daarvoor zijn wij hier.
Vanmorgen gewone tijd weer wakker en toen we naar het restaurant gingen waren beide vrouwen ook al op. Zij beginnen al aardig aan ons ritme te wennen en dat is alleen maar handig. Zij doen vandaag eerst de beide kleinere stranden, daarna gaan wij naar de andere kant van het eiland voor de grote controle en zoeken we eten voor de babyschildpadjes en morgen anders om. Er was deze keer weinig activiteit op het strand, alleen moest het nest van gisteravond nog geregistreerd worden. Aan het eind bij Sunsetbar werden we toch verast, onze grote vriend Elliott was gisteravond terug gekomen uit Zuid Afrika en kon niet wachten ons weer te zien. Geweldig om te zien hoe blij hij was ons weer te ontmoeten. Hij was vier weken naar huis geweest, maar was blij weer terug te zijn. CJ had al gezegd dat hij het na drie jaar nog steeds over ons had dus wij hebben de vorige keer wel indruk op hem gemaakt.
Toen we terug waren vroeg CJ ons of we wilden meedenken over waar en hoe we het beste vier nieuwe Tarrapin vallen konden plaatsen. Dee rest van de morgen zijn we bezig geweest met allerlei creatieve oplossingen om dat zo goed mogelijk voor elkaar te krijgen. De vrouwen bedachten hun eigen creaties en vonden die van ons maar niets. We hebben nu vier verschillende modellen en hebben afgesproken dat degene die de eerst Tarrapin vangt de badkamer mag schoonmaken. Niet het leukste klusje maar wel een stuk koeler dan buiten blad harken. Wie deze weddenschap gaat winnen horen jullie nog wel. Tot dit verslag is er nog niets gevangen.
Na de middag stond snorkeldata invoeren op het programma maar tot nu toe hebben we door de onstuimige zee nog geen opname kunnen maken. Ook het planten van nieuwe boompjes is tot nu toe onmogelijk omdat de waterstand in het moeras nog steeds te hoog is. De enige werkzaamheid die nog open stond was een landschildpad zonder rugnummer opsporen en haar merken met nummer 63. Voorzien van een moderne uitvoering van een soldeerbout zijn we op zoek gegaan en na enige tijd konden we het nummer in haar schild branden. Nummer 63 is nu vernoemd en zal verder door het leven moeten als Jane (hahaha). Zo heeft bijna iedere medewerker wel zijn eigen schildpad. Voor de rest van de middag konden we relaxen, maar zijn we toch blij dat Elliott weer terug is, want die bedenkt altijd wel iets leuks voor ons.
Na het eten nog even de Tarrapin vallen gecontroleerd en een heerlijke douche genomen. Daarna snel met het verslag begonnen want dat is best een klusje, maar wel heel leuk om te doen. Iedereen is hier dan ook reuze enthousiast en begrijpen niet dat zoveel mensen ons volgen. Voor nu een fijne avond en tot de volgende keer. Waarschijnlijk is iedereen dan weer lekker aan het werk en de kinderen naar school.
Goed weekend verder,
Jan Fokke en Martin
P.S. Jenneke: We beloven dat we de volgende keer onderwateropnames (scrabbelwoord) zullen plaatsen.
P.S. Klaske: Wij zijn dus nog niet onder water geweest, maar vermaken ons toch prima (hahaha).
Toch waren we weer de normale tijd wakker en na alle dagelijkse werkzaamheden waren we om 10:00 uur klaar en konden we van onze vrije dag gaan genieten. Toen we alle vuile kleding wilden gaan wassen kwam CJ melden dat er een Hawksbill op het strand was recht voor Sunsetbar. Alles verliep volgens het boekje tot er een aantal toeristen met kleine kinderen arriveerden en ook wel een zeeschildpad van dichtbij wilden zien. De hele club wandelde regelrecht naar de bevallende Hawksbill om foto’s te gaan maken maar dat vond Ang geen goed idee en moesten we hem tegen zien te houden en uitleggen dat ze geduld moesten hebben en zo vriendelijk wilden zijn om te wachten tot het beestje terug naar zee zou gaan. Of dat ook gelukt is weten we niet want voor de schildpad terug naar zee ging zagen we honderd meter verder op het strand een andere Hawksbill uit de begroeiing komen en moesten we rennen om te kijken of deze ook was gemerkt. Dit bleek niet het geval dus moest Martin als ervaren schildpad tegenhouder het beest in bedwang houden tot Ang zijn spullen had opgehaald om hem te merken. Ze kreeg de nummers SXX 1471 en SXX 1472, omdat Ang ze de naam geeft van degene heeft meegewerkt wilde hij haar Martin noemen, maar voor een vrouwtje is dat niet zo geschikt dachten we. We hebben haar nu Marelinn genoemd dat pas beter bij haar. Nog drie te gaan en alle kleindochters zijn vernoemd (hahaha). Als alles goed gaat komt ze over twee jaar terug om opnieuw haar eieren te leggen.
We waren nog maar net thuis toen er weer een melding binnen kwam en natuurlijk bij Sunsetbar. Wij dachten dat daar wel genoeg publiek was en besloten wij om maar niet mee te gaan. Toen Ang terug was bleek dat maar goed ook want er was inderdaad veel publiek, de stoelen moesten zelfs aan de kant worden gezet. Toen het donker werd vertrokken de toeristen weer en kon de schildpad rustig worden achter gelaten dachten Ang. Om 20:00 uur werd er echter weer gebeld omdat de schildpad door alle lampen de weg was kwijtgeraakt en nu op het parkeerterrein van de bar rond kroop. Uiteindelijk is zij naar het strand getild en vond zij de weg terug naar zee weer. Al met al een druk dagje, maar daarvoor zijn wij hier.
Vanmorgen gewone tijd weer wakker en toen we naar het restaurant gingen waren beide vrouwen ook al op. Zij beginnen al aardig aan ons ritme te wennen en dat is alleen maar handig. Zij doen vandaag eerst de beide kleinere stranden, daarna gaan wij naar de andere kant van het eiland voor de grote controle en zoeken we eten voor de babyschildpadjes en morgen anders om. Er was deze keer weinig activiteit op het strand, alleen moest het nest van gisteravond nog geregistreerd worden. Aan het eind bij Sunsetbar werden we toch verast, onze grote vriend Elliott was gisteravond terug gekomen uit Zuid Afrika en kon niet wachten ons weer te zien. Geweldig om te zien hoe blij hij was ons weer te ontmoeten. Hij was vier weken naar huis geweest, maar was blij weer terug te zijn. CJ had al gezegd dat hij het na drie jaar nog steeds over ons had dus wij hebben de vorige keer wel indruk op hem gemaakt.
Toen we terug waren vroeg CJ ons of we wilden meedenken over waar en hoe we het beste vier nieuwe Tarrapin vallen konden plaatsen. Dee rest van de morgen zijn we bezig geweest met allerlei creatieve oplossingen om dat zo goed mogelijk voor elkaar te krijgen. De vrouwen bedachten hun eigen creaties en vonden die van ons maar niets. We hebben nu vier verschillende modellen en hebben afgesproken dat degene die de eerst Tarrapin vangt de badkamer mag schoonmaken. Niet het leukste klusje maar wel een stuk koeler dan buiten blad harken. Wie deze weddenschap gaat winnen horen jullie nog wel. Tot dit verslag is er nog niets gevangen.
Na de middag stond snorkeldata invoeren op het programma maar tot nu toe hebben we door de onstuimige zee nog geen opname kunnen maken. Ook het planten van nieuwe boompjes is tot nu toe onmogelijk omdat de waterstand in het moeras nog steeds te hoog is. De enige werkzaamheid die nog open stond was een landschildpad zonder rugnummer opsporen en haar merken met nummer 63. Voorzien van een moderne uitvoering van een soldeerbout zijn we op zoek gegaan en na enige tijd konden we het nummer in haar schild branden. Nummer 63 is nu vernoemd en zal verder door het leven moeten als Jane (hahaha). Zo heeft bijna iedere medewerker wel zijn eigen schildpad. Voor de rest van de middag konden we relaxen, maar zijn we toch blij dat Elliott weer terug is, want die bedenkt altijd wel iets leuks voor ons.
Na het eten nog even de Tarrapin vallen gecontroleerd en een heerlijke douche genomen. Daarna snel met het verslag begonnen want dat is best een klusje, maar wel heel leuk om te doen. Iedereen is hier dan ook reuze enthousiast en begrijpen niet dat zoveel mensen ons volgen. Voor nu een fijne avond en tot de volgende keer. Waarschijnlijk is iedereen dan weer lekker aan het werk en de kinderen naar school.
Goed weekend verder,
Jan Fokke en Martin
P.S. Jenneke: We beloven dat we de volgende keer onderwateropnames (scrabbelwoord) zullen plaatsen.
P.S. Klaske: Wij zijn dus nog niet onder water geweest, maar vermaken ons toch prima (hahaha).
-
05 Januari 2019 - 16:45
Klaske :
Heb weer genoten van jullie reisverslag,fijn dat Elliot er weer is.
Fijn weekend met elkaar. -
05 Januari 2019 - 16:53
Marjolijn:
Hoi pap en Jan Fokke. Wat geweldig dat jullie al zo veel schildpadden hebben geholpen. Lijkt nu al wat drukker dan de vorige keer of niet? Dan nu (misschien gelukkig) minder tijd over om boompjes te planten? Marelinn wil heel graag een foto van Marelinn, ze weet nu zeker dat haar spreekbeurt over zeeschildpadden zal gaan. Kan de hele klas haar bekijken -
05 Januari 2019 - 16:56
Marjolijn:
Over een paar jaar gaat ze graag mee om Marelinn in het echt te bekijken. -
05 Januari 2019 - 16:59
Marjolijn:
Over een paar dagen moet hier iedereen weer aan de slag. Maar met jullie verhalen en foto's blijft het toch ook voor ons nog een beetje vakantie. Geniet er van daar! Liefs Marjolijn
-
05 Januari 2019 - 17:02
Klaske Kootstra :
Wat weer ontzettend leuk om jullie belevenissen te mogen volgen,veel succes envelop plezier daar❗️ -
06 Januari 2019 - 07:38
Doety:
Hoi jongens,
Wat zijn jullie weer goed bezig! En als je het zo druk hebt vliegen de dagen om.
Vonden jullie vorige keer nog honderden slippers op jullie (in verhouding) kleine strandje, nu ligt (lag)de zeedijk hier net boven bezaaid met slippers. En zag de dijk wit van al het piepschuim. Vast niet meegekregen (want van de rest van de wereld weten jullie meestal vrijwel niks) dat een groot containerschip met een capaciiteit van bijna 20.000!! containers er 277 verloren is tussen Texel en Borkum. De eilanden liggen bezaaid met troep zodat - naast honderden vrijwilligers -zelfs het leger is ingezet om te helpen op Schiermonnikoog. Er zijn nog veel containers zoek en vooral het piepschuim (die grote platen worden allemaal kleine bolletjes) is een ramp voor het milieu. Maar daar weten jullie ook alles van.... Soms is het dus ook voor de vele mensen die net als jullie meehelpen de flora en fauna te beschermen een beetje dweilen met de kraan open.
Aan de andere kant, als Anneloes ging helpen in Zuid-Afrika of Brazilië was haar motto: als iedereen meehelpt worden "die druppels op een gloeiende plaat" vanzelf een zee. En zo is het...
Liefs
-
06 Januari 2019 - 08:23
Ma En Pa V W.:
Hallo jongens.
Je mooie verhalen weer gelezen
Wat is de natuur toch mooi, maar je moet er oog hebben.
En dat zien veel mensen niet dat heb je gelezen in de reactie van Doety.
Nu hier gaat alles goed ook wat regen maar niet zo veel als jullie.
Maar jongens het voordeel is dat je lekker af kan koelen na een drukke dag( ha ha ha ).
Liefs en groetjes van ons. -
06 Januari 2019 - 16:53
Sietze :
hoi Jan Fokke en Martin
Zo krijgen we best wel weer een goede indruk hoe het er bij jullie aan toe gaat.
mooie reis verslagen ( bedankt)
groetjes vanaf hier, ook groetjes van mem
-
07 Januari 2019 - 16:52
Marjolijn:
Sild zit blijkbaar toch nog een beetje met het vernoemen van die schildpadden in zijn maag. Hij snapt wel dat alleen de meisjes aan land komen om eieren te leggen maar toch.
Er zijn toch ook krabben mama? Ja hoor schat. Nou dan moeten we opa vragen of hij twee jongetjes krabben naar mij en Than wil vernoemen als die een keer het eiland op komen. Dus bij deze opa!
-
08 Januari 2019 - 15:39
Klaas En Jannie:
heerlijk om jullie verslagen te lezen. -
08 Januari 2019 - 17:56
Gretha Ploeg:
Hoi Jan Fokke en Martin,
Door ons weekje vakantie in Denemarken was het er nog niet van gekomen om jullie verslagen te lezen.
Maar wat doen jullie daar weer een goed werk zeg!
Bedankt voor de mooie foto's en de verslagen.
groetjes uit een zeer winderig, nat en koud Bareveld.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
