Yellow Wasp

Eergisteravond tijdens onze avondsessie, pilsje en sigaartje, werd Martin plotseling gebeten door een Giant Centipede. Dit is een giftige duizendpoot waar je behoorlijk last van kan hebben, het bloedde even hevig maar daarmee ging het gif er ook uit waarschijnlijk. Twee pilletjes van Authem en een servetje met berenburg om het te ontsmetten deed wonderen want na een goede nacht de volgende morgen geen last van de voet en ook geen andere vreemde verschijnselen (nou ja).

Na het ontbijt direct een rondje strand gedaan en halverwege kwam er net een Hawksbill uit het water het strand op kruipen. Na een uurtje wachten was het nest gegraven en begon zij met het leggen van de eieren. Wij konden toen kijken of zij al gemerkt was, zij miste één van de merken dus moest er een nieuwe geplaatst. Daarna hebben we gewacht tot ze weer terug in zee was, hierdoor waren wij vrij laat thuis voor een lekker bakje koffie. Het idee was goed maar de uitvoering iets minder. Het ging mis toen de waterkoker nog even na borrelde en Martin wat kokend water over zijn hand kreeg. Hierna langdurig gekoeld met de koelelementen uit de vriezer, wel een brandplek maar verder geen last meer van gehad. We zullen maar zeggen dat het niet zijn dag was vandaag. Alle goede maar ook slechte dingen komen in drieën dus er staat hem waarschijnlijk nog wel iets te wachten (hahaha). Voor de echte volgers kunnen we melden dat de weddenschap met de Tarrapins nog steeds staat want tot nu toe hebben we er nog niet één kunnen vangen. Volgens deskundigen heeft het teveel geregend en het moeras strekt zich nu uit over bijna het gehele eiland dus die beestjes vermaken zich prima zonder onze stinkende vis.

Gistermiddag waren de snorkelomstandigheden (scrabblewoord) heel erg gunstig dus besloten we met de GoPro van Jan Fokke onderwateropname te gaan maken. Na ruim een uur hadden we zoveel vissen gezien en ook onze handen waren dusdanig verschrompeld dat we besloten maar naar huis te gaan. Thuis het zeewater van onze spullen gespoeld en zelf een lekkere douche genomen. Hierna zijn we de opnamen gaan bekijken en probeerden we ze op de computer te krijgen, wat helaas niet lukte. Jan Fokke heeft lange tijd uit zitten zoeken hoe één en ander zou werken en na het downloaden van enkele bestanden is het toch gelukt. Als alles goed is gegaan kun je de opname via volgende link bekijken.

Rond 19:00 uur begon het weer vreselijk te regenen maar twee uur later was het gelukkig droog en konden we toch naar buiten. We zaten iets minder rustig dan de avonden daarvoor en waren klaar om die misselijke Centipede naar het hiernamaals te helpen, maar hij liet zich helaas niet zien. Om 21:30 uur kwam Ang nog even bijpraten en melde ons dat er een aantal Hawksbills op het strand waren geweest maar nog geen nest hadden gemaakt. Daarna lekker naar bed voor een “lange“ nacht.

Vanmorgen als eerste onze vieze kleding naar de eilandwasserette gebracht, we kunnen als het moet iedere dag onze eiland kleding wegbrengen zodat ze die voor ons wassen en wij ze op het eind van de middag weer op kunnen halen. Voor onze eigen kleding kunnen we gebruik maken van de wasmachine en droger van het project. Jan Fokke was zo slim daar gebruik van te maken maar Martin dacht dat met de hand wassen ook wel handig was maar door de luchtvochtigheid hier duurt het drie dagen voor iets droog is. Volgende keer dus alles in de droger. Daarna rechtstreeks door naar de Tarrapin vallen om de vangst op te halen maar ook vandaag weer geen succes. Wel de stinkende vis eruit gehaald en verse erin gedaan. Misschien gaat dat helpen maar wij verwachten er niet heel veel van.

Na het rondje strand hadden we weer heel veel rommel verzameld, elke keer als we de strandcontrole doen rapen we ook alle aangespoelde troep op en thuis wordt dat gewogen en gesorteerd. Na één week zitten we al op 18 gevonden slippers en minstens even veel lege plastic flessen. Wij moeten deze gegevens invullen op een wereldwijde App waar men op zoveel mogelijk stranden de vondsten bijhoudt. Hierop kan dus al die zooi die nu rond de Waddeneilanden drijft ook worden opgegeven. Het is echt ongelofelijk hoeveel rommel aanspoelt op dit kleine eilandje. Het is dus ook niet te bevatten wat er nog op zee moet ronddrijven. Die kleine witte bolletje zijn het ergst want die worden door heel veel dieren opgegeten. Tip: Sla bij de volgende aankoop het piepschuim kapot in de tuin en probeer alle bolletjes weer op te ruimen. Misschien een ideetje voor de tuin van meneer Shell.

Na ons bakje koffie hadden we eigenlijk niet veel meer te doen maar gelukkig kwam Elliott met werk voor ons. Hij wilde graag dat wij in de stukken die wij drie jaar terug hadden ontdaan van alle palmbomen opnieuw de boompjes wilden verwijderen en tevens overwoekerende kruipplanten eruit wilden trekken. Hij zou na de middag met ons meegaan om te laten zien wat de bedoeling was.

Direct na de lunch richting Westbeach gefietst en aan de slag gegaan met alweer een flink aantal nieuwe palmboompjes. Toen we de snel kruipende begroeiing verwijderde kwamen we steeds meer door ons geplante boompjes tegen en die waren in de afgelopen drie jaar flink gegroeid. We waren nog niet zo lang bezig toen we een melding kregen dat er weer een schildpad op het strand was, we hebben toen de taken verdeeld, Jan Fokke naar de zeeschildpad en Martin en Elliott het leuke werk (hahaha). Na een half uurtje moest Elliott ook assisteren want de Hawksbill moest nog gemerkt, hierdoor was Martin de laatste strijder tegen het onkruid en als dank werd hij twee keer gestoken door een Yellow Wasp. Een beetje giftige wesp waar je ook behoorlijk last van kan krijgen, zo waren de slechte ervaringen toch in drieën gekomen.

Eenmaal thuis heeft Jaceline de “wonden” verzorgt met speciale zalf en op dit moment zijn er nog geen klachten, maar die kunnen zelfs na twee dagen nog komen. Mocht dit zo zijn dan melden we dat nog wel.
Zo net begon het weer stevig te regenen maar nu is het alweer droog dus zo meteen kunnen we nog even lekker buiten zitten.

Groetjes aan iedereen en tot over twee dagen.

Jan Fokke en Martin

P.S. Marelinn: Die spreekbeurt gaat natuurlijk lukken voorzien van foto’s op het digitale schoolbord. De minimale leeftijd is 18 jaar dus dan kan opa waarschijnlijk niet meer mee, maar misschien kunnen we met de hele familie een paar dagen in de lodge als opa en oma 45 jaar getrouwd zijn.

P.S. Pa en Ma: De natuur is mooi maar die ellendige beesten begrijpen niet dat je voor hen bezig bent dus happen ze wel eens om zich heen (hahaha).

P.S. Sietze: Mooie berichten vanuit Kollum, als wij terug zijn en de spieren willen nog niet helemaal kunnen we daar in ieder geval even terecht.