We hebben hem

Nadat we voor de derde keer een verfrissende douche hadden genomen en voor de vierde keer droge kleren hadden aangedaan zijn we lekker buiten gaan zitten. We dachten dat onze Giant Centipede zich niet meer zou laten zien, maar plotseling wandelde hij op het stoepje voor onze deur. Na 5 beste klappen met een slipper dachten we dat hij wel dood zou zijn, maar na een paar minuten wandelde hij vrolijk verder. We hebben hem toen maar met de machete behandeld en nog steeds kronkelend in de bosjes gegooid. Het biertje erna smaakte nog beter dan anders want we hoefden niet steeds op onze hoede te zijn voor de enge duizendpoot.

Voor de zoveelste keer regende het weer de hele nacht, maar toen we naar het strand gingen was het gelukkig droog. Toe we bij de vallen aankwamen bleken er drie Tarrapins in te zitten. Voor we de laatste val hadden gecontroleerd begon het lichtjes te regenen maar dat werd al snel een stortbui en toen we thuiskwamen waren we tot en met de onderbroek nat. De rest van de morgen bleef het regenen en konden we er niet uit. We hebben toen onze villa maar weer eens opgeruimd en een aantal dingen uitgezocht.

Na de middag werd het droog en zijn we voor ons tweede rondje strand naar Westbeach gegaan. We twee nieuwe nesten maar je wilt het geloven of niet we hebben vandaag 12,3 kg aan rommel van het strand gehaald. Alle zeer triester records zijn weer verbroken en om ons tot één record te beperken, het aantal slippers op één dag is sinds vandaag 62 stuks waaronder zelfs een paar. Vlak bij elkaar gevonden en aan het aantal schelpen op de slippers kon je zien dat ze ook al een tijdje op zee waren geweest.

Aan het eind van de middag pikker Claire ons op want er kwam een nest uit op Honeymoonbeach. Toen we aankwamen kropen de eerste kleintjes al naar de zee en het blijft een geweldige belevenis om die beestjes te zien peddelen in hert zand om zo snel mogelijk in het water te komen. Het duurt ongeveer 40 tot 50 dagen tot ze uitkomen en blijven dan nog 2 tot 3 weken in het nest en kruipen dan langzaam steeds hoger om op een goed moment naar zee te gaan.

Terwijl we daar stonden te filmen en te fotograferen belde Elliott dat er een Hawksbill was op Eastbeach, dus zijn we vol gas met de buggy naar villa nummer 5 gescheurd en waren we nog net op tijd om de laatste eieren in het nest te zien vallen. We konden nog vlug alle gegevens noteren want als ze het gat gaat dichten moet je haar met rust laten en moet je wachten tot ze weer naar zee gaat. Dat duurde deze keer best lang, gemiddeld duurt het zo’n anderhalf uur dat ze op het strand is. Intussen was het bijna donker en voor het avondeten waren we al veel te laat, maar voor een paar mooie foto’s met dreigende wolken op de achtergrond is dat het laatste waar je aan denkt. Al met al weer een geweldige dag, behalve dan die trieste records, om nog lekker over na te praten aan onze stamtafel onder het afdakje. We vroegen ons echter wel af of onze kinderen en kleinkinderen deze geweldige momenten nog wel zullen meemaken want sinds de 3 jaar dat we hier weg waren is er veel verslechterd.

Het was vanmorgen drukker dan anders dan anders bij het ontbijt en we denken dat al die mannen door Elliott zijn opgetrommeld want hij wilde vandaag met flink was mensen alle afgevallen palmbladeren en ander tuinafval langs de wegen gaan opruimen. Volgens hem zag het er niet uit en de toeristen kregen zo geen goed beeld van het eiland. Wij hebben gewoon onze dagelijkse rondjes gedaan en de vallen gecontroleerd. Vanwege de stevige regen van gisteren was het moeras weer eens buiten haar oevers getreden en moesten we einden door het water om bij de vallen te komen. Als het water zo hoog is kun je de Tarrapins wel vergeten want die zoeken dan voedsel op andere plaatsen en we hadden vandaag dan ook geen succes.

Vorige week was er een dode reuzenschildpad gevonden en de botten stonden in een emmer waterstofperoxide om te bleken. Claire had ons gevraagd om die botten eruit te halen en in schoon water uit te spoelen. Ook het schild moet voorzichtig worden losgemaakt en het vlees tussen het skelet en het schild moet er ook af anders laat het na verloop van tijd los en gaat het stinken. Het leek ons wel een leuk klusje maar het begon al snel te regenen en de meurende emmer in onze villa leek ons ook niet zo’n goed idee. Die werkzaamheden zijn dus even opgeschoven maar gaan we zo snel mogelijk doen.

Ondanks de regen zijn Jan Fokke en Carry toch gaan snorkelen en zou Martin weer wat zaken gaan uitzoeken en in de systemen invoeren. Het duurde echter niet lang voor Elliott kwam buurten want hij had de opgetrommelde mannen naar huis gestuurd. Door de regen was het bijna onmogelijk om de rommel op te ruimen en als we de afgevallen bladeren hadden weggebracht kwamen ze terug en lagen de volgende er alweer. Al dat water maakt de bladeren zwaar en met een beetje wind ligt de grond weer bezaaid. Elliott had er hoofdpijn van gekregen en na een goed uur ging hij naar huis met een paar Paracetamol tabletten voor een middagdutje. Uit eindelijk werd het toch droog en heeft Martin de schildpadresten nog in schoon water gedaan en het schild van het skelet verwijderd. Voor het eten ook nog even het afval gesorteerd en erna aan het stoeien gegaan met de website.

We weten dat de tijd niet goed staat, het is waarschijnlijk MCZ (Midden Chinese Zomertijd), maar tot nu toe is het niet gelukt het goed te krijgen. Het is hier 3 uur later dan bij jullie dus dat is gemakkelijk te onthouden.

Veel plezier en tot ons volgende verslag

Jan Fokke en Martin

P.S. Akke en Klaske: Blijf ons volgen er komen meer mooie opnamen.

P.S. Pa en Ma: Als we niet meer kunnen camperen komen er vast weer een paar vogeltjes.