Een nat pak

Gisternacht begon het toch nog te regenen en dat was niet verkeerd. Het koelt dan lekker af dus het was aangenamer op bed dan de vorige nachten. Twee graden verschil maakt wel wat uit en is het allemaal net iets minder plakkerig. Donderdag is onze rustig aan dag want er staat niet zoveel op het programma, ’s morgens de rondjes strand en het huisje schoonmaken en ’s middags alleen maar snorkelen. Omdat de villa reinigen weinig tijd kost kunnen we bijna de hele morgen gebruiken voor de strand controle. Extra lang ontbijten met een tweede kopje koffie en uitgebreid over het strand zwalken. Tussen de rondjes door alle vallen controleren en de Tarrapins hadden waarschijnlijk ook vrijaf want er zaten er maar 2 in de 6 vallen. Na nog een bakje koffie naar de andere kant van het eiland gefietst. Het water was nog niet erg laag maar Marin wilde toch proberen langs het strand naar Honeymoonbeach te gaan terwijl de anderen het verstandiger vonden die lastige klim te nemen.

Dat bleek inderdaad slimmer want halverwege gleed Martin van een rots precies in een golf en dat leverde hem niet alleen een nat pak op maar ook enkele schaafplekken. Niet ongebruikelijk voor hem, maar de laatste week was hij juist zonder allerlei verwondingen doorgekomen. Maar ja, hij is nu tenminste weer herkenbaar voor de eilandbewoners (hahaha). Zo’n nat pak is hier niet zo erg, maar als het zand overal in je kleren zit begint dat na een paar kilometer wel te schuren. Thuis lekker onder de douche en droge kleren aan en je zag er niets meer van, behalve die paar schrammen dan.

Ondanks dat er de hele middag snorkelen op het programma stond hebben we ons beziggehouden met te proberen de lijsten van de Tarrapins te ontcijferen. In het begin zijn er namelijk verschillende moerasschildpadden met dezelfde code gemerkt en hebben ze later geprobeerd de gevangen beestjes waarvan ze wisten dat er nog één met die code bestond te voorzien van nieuwe merken. Nu wij zoveel Tarrapins vangen blijkt ook dit niet goed te zijn gegaan. Wij hebben nu geprobeerd enige orde in deze chaos aan te brengen en dat is best een klus. Uit eindelijk hebben we aardig in beeld hoe het één en ander op te lossen, maar of de systeembeheerder het allemaal snapt s nog een beetje onduidelijk. Om 15:45 uur pikte Claire ons op want er dreigde weer een nest weg te spoelen op Westbeach dus voor het hoog water werd moesten we de eieren naar een veiliger plek verplaatsen. De 144 eieren waren snel gevonden en de echte volgers van onze site weten nu hoeveel eieren we tot nu toe in veiligheid hebben gebracht. We waren nog net op tijd terug voor de eilandsuper want onze biertjes waren op en vrijdags is hij gesloten dus dat kwam goed uit.

Toen we ’s avonds op ons terras zaten kwam Ang langs en hebben we het, tot het om 21:30 uur begon te regenen, over de belangrijk zaken in het leven gehad en waren we het er snel over eens dat je de leuke dingen moet doen als het nog kan en vooral niet uitstellen naar later. Er zijn teveel voorbeelden dat het dan te laat kan zijn en je er om wat voor reden dan ook niet meer aan toe komt.

Afgelopen nacht heeft het vrijwel constant geregend. Vandaag was onze vrije dag maar Martin had met Claire afgesproken om toch de rondjes strand te doen en omdat Jan Fokke en Carry liever een keer wilden uitslapen zou hij vroeg op pad gaan om onder andere een zonsopkomst op Eastbeach mee te maken. Leuk bedacht maar door de regen kon hij toch pas de gewone tijd weg. Het was wel spectaculair op het strand want met hoog water en een halve storm van zee waren de golven enorm. Minpuntje was dat er met die stevige wind veel rommel op het strand aanspoelde. Toen hij met zakken vol lege flessen, slippers en grote stukken piepschuim terug kwam gingen de anderen net op pad voor hun ontbijt. Jan Fokke zou een boterhammetje voor hem meenemen dus kon hij met een kopje koffie even lekker bijkomen.
Om 7:45 uur gingen Martin en Carry op pad om het tweede strandrondje te gaan doen en hoewel het er zeer dreigend uit zag bleef het op een klein buitje na droog. De zeeschildpadden lieten zich niet zien, maar met een felgele poncho op het strand is dat ook geen wonder. Jan Fokke deed intussen de vallen controle en toen wij thuis kwamen zat Claire hem te helpen met de administratie. Er waren alweer 7 beestjes omhoog getakeld waarvan er 3 moesten worden gemerkt.

De 2 visexperts hebben een groot deel van de dag besteed aan de identificatie van hun onderwateropnamen terwijl Martin de andere zaken voor zijn rekening nam. Hij had vanmorgen bijna 3,5 kg aan rommel op het strand gevonden en wie het vindt mag het ook opruimen. Er is weer een record gesneuveld, de harde wind van zee heeft vandaag veel plastic flessen het strand opgeblazen en het nieuwe record staat nu op 24 flessen op 1 dag.

Om 15:15 uur kwam Ang langs om opnieuw een nest te gaan verplaatsen. De storm had weer grote hoeveelheden zand van de stranden gehaald en er waren opnieuw wat nesten die in de gevarenzone terecht kwamen. Op andere plaatsen spoelt weer zoveel zand aan dat sommige nesten juist te diep in het zand verdwijnen, zodat de jonge zeeschildpadjes niet omhoog kunnen kruipen en dus te lang nodig hebben om uit het nest te komen. Met dit weer is er dus veel werk te doen om de jonkies naar zee te krijgen. Wel mooi maar tijdrovend werk en het weer zit ook niet altijd mee, maar daarom zijn wij hier, het is tenslotte geen vakantie (hahaha).

Na het eten weer geprobeerd jullie op de hoogte te houden van onze belevenissen. Nog maar een paar dagen en dan zit ons werk hier er weer op en gaan we terug naar Mahé.

Allemaal een goed weekend en tot het laatste verslag van dit geweldige eiland.

Jan Fokke en Martin

P.S. Anneloes en Pieter: Gefeliciteerd, het moest er toch een keer van komen. Volg je hart en Martin is er klaar voor.

P.S. Gerrit Jan: Na 6 weken uitrusten wel weer mooi dat we volop aan de slag kunnen (hahaha).

P.S. Klaas en Jannie: De omzet zal vanavond natuurlijk duidelijk lager zijn, maar dat komt volgende maand wel weer goed. Groetjes aan iedereen en maak er met zijn allen weer een mooie avond van.

P.S. Harald Jan: Het geluid laten we inderdaad weg het internet hier is niet zo snel als bij jullie. Het lukt ons met veel geduld om de filmpjes te plaatsen. Voor het geluid mogen jullie wel een keer langskomen als we thuis zijn, dan kun je ook gelijk de rest van de 48 uur film zien (hahaha).

P.S. Klaske: Elliott heeft belooft het bos te blijven onderhouden. Onze bomen zijn intussen zo hoog dat die palmboompjes steeds minder kans krijgen zich te ontwikkelen.